Korfu, Grecja

    Korfu - po grecku Kérkira - to wysunięta najdalej na północ wyspa z archipelagu Wysp Jońskich. Same Wyspy Jońskie są jedynym greckim archipelagiem rozsypanym po Morzu Jońskim, wzdłuż zachodnich wybrzeży kraju. Tradycyjnie bywają też one nazywane Heptanezem. W ich skład wchodzi 7 głównych wysp i 28 innych zamieszkiwanych wysepek oraz wysepki bezludne. Korfu leży bliżej wybrzeży Albanii niż Grecji. 
    Korfu jest dużą wyspą charakteryzującą się bujną zielenią i łagodnym klimatem. Posiada zielone grzbiety górskie dochodzące do 900 m n.p.m., które wzdłuż zachodnich wybrzeży opadają łagodnie w morze, tworząc zatoczki z piaszczystymi plażami, zaś po stronie wschodniej tworzą więcej urwistych klifów.

    Historia osadnictwa na wyspie sięga ponad 4 000 lat. W VIII wieku p.n.e. wyspa została skolonizowana przez Koryntian, którzy zbudowali Akropol i miasto na miejscu dzisiejszego Análipsi. Z czasem, dzięki potężnej flocie handlowej, stała się zamożna i zbuntowała się przeciwko Koryntowi.

    W V wieku p.n.e. stała się kością niezgody między Atenami a Spartą i powodem wybuchu wojny peloponeskiej, zakończonej panowaniem Sparty na wyspie. Swoje wpływy na Korfu zaznaczyły także Syrakuzy, Epir, Rzym, Genua i Wenecja. Ta ostatnia od 1356 do 1797 roku.

     W czasach bizantyjskich powstały okazałe fortyfikacje, mające powstrzymać Normanów. 

    Od roku 1537, od strony wybrzeży Epiru, Korfu usiłowali podbić Turcy. Bezskutecznie. Za to w 1797 roku, tuż po tym jak Napoleon pokonał Wenecję, Wyspy Jońskie zostały przyłączone do Francji. Francuzi rządzili tutaj (z krótką przerwą na epizod rosyjski) do 1815 roku. Następnie wyspa trafiła pod protektorat Brytyjczyków, którzy stworzyli na niej podstawy nowoczesnej infrastruktury. 

    W 1864 roku wszystkie Wyspy Jońskie zostały przyłączone do Grecji. 

    Korfu / Kérkira, a w starożytności Korkira, po raz pierwszy pojawiła się z nazwy w Odysei Homera. Pisał on, że Odyseusz uratował się z tonącej tratwy i dopłynął do brzegu, gdzie został odkryty przez córkę króla Feaków Alkinoosa - Nauzykaję, która zaopiekowała się rozbitkiem i zaprowadziła do pałacu. Jej ojciec ugościł go, hojnie obdarował i odesłał do rodzinnej Itaki. 

    Według Homera Nauzykaja odnalazła Odyseusza w zatoczce Érmones na zachodnim brzegu wyspy. 

    Stolicą wyspy jest Kérkira, położona między dwiema zatokami w połowie wschodniego wybrzeża Kérkiry. Należy ona do najciekawszych miast greckich, a to za sprawą architektonicznej mieszanki stylów. Z jednej strony mamy średniowieczną architekturę obronną, a z drugiej włoskie budownictwo XVIII wieku, francuską urbanistykę przełomu XIX i XX wieku, jak również typowo angielskie tereny zielone.