Ta jedna z najsłynniejszych budowli świata leży w Uttar Pradeś. Powstawała w latach 1632-43, zaś jej nazwa pochodzi od przydomka pochowanej tutaj Ardżuman-Banu Begam, umiłowanej żony Szahdżahana, co oznacza "Pałac-Diadem".
Mauzoleum stanowi szczytowe osiągnięcie architektury mogolskiej. Przy końcu długiego ogrodu, którego harmonię podkreślają sztuczne sadzawki, na kwadratowym tarasie wznosi się główny budynek, odznaczający się doskonałą symetrią. Do utrzymanej w stylu perskim centralnej kopuły na wysokim tamburze przylegają pawilony również wzniesione w tym samym stylu i zwieńczone kopułami. Ich fasady są zwrócone w 4 różne strony świata. W narożnikach tarasu, wyłożonego białym marmurem, strzelają w górę 4 minarety.
Całe założenie monumentu wyraźnie wskazuje na wpływ architektury perskiej i to nie jest przypadek. Pierwszy budowniczy grobowca - Isa Afandi - pochodził z irańskiego Szirazu. Z zachowanych list wynagrodzeń wynika, że w trakcie budowy współpracowali ze sobą artyści i robotnicy z krajów położonych pomiędzy Uzbekistanem a Turcją, za to wykonanie inkrustacji z kamieni półszlachetnych w marmurowych ścianach podobno zlecono Włochom.
Komentarze
Prześlij komentarz