Biebrzański Park Narodowy

   Ten największy pod względem powierzchni park narodowy Polski, obejmuje swym zasięgiem 592 km² pradoliny rzeki Biebrzy. Został on utworzony w 1993 roku w celu ochrony największego w Europie Środkowej kompleksu roślinności bagiennej - tj. torfowiska, bory bagienne. Pierwszy rezerwat przyrody na tym terenie - Czerwone Bagno - utworzono już w 1925 roku.
   Biebrzański Park Narodowy słynie przede wszystkim jako "ptasi raj". Jest uważany za unikatową w skali europejskiej enklawę ptaków wodno-błotnych. Odnotowano tu dotychczas występowanie aż 271 gatunków, z czego 181 to gatunki lęgowe. Spośród 56 gatunków uznanych w Polsce za ginące albo zagrożone wyginięciem, 17 gniazduje na terenie parku. Liczna jest również grupa ssaków zasiedlających ten obszar. To m.in. bobry, wilki, jenoty, wydry, gronostaje, jak również 10 gatunków nietoperzy oraz rzadka w Polsce popielica.
   Jest tu także ulokowana największa w Polsce ostoja łosia.
   Obszar bagien biebrzańskich posiada status światowego rezerwatu biosfery i jest objęty Międzynarodową Konwencją Ramsar, której celem jest ochrona unikatowych obszarów wodnych i lęgowisk ptaków.

Komentarze