Leżąca w Północnej Afryce Kartagina została założona w 814 roku p.n.e. przez Fenicjan. Była wielką potęgą morską, a źródłem jej bogactwa był handel i wysoko rozwinięte rolnictwo. Kartagińczycy handlowali nie tylko z państwami basenu morza śródziemnego, ale także z Wyspami Brytyjskimi.
I wojna punicka toczyła się w latach 264-241 p.n.e., a za przyczynę wybuchu wojny uznaje się spór o Sycylię; walki prowadzono na morzu i lądzie, a wojna ostatecznie zakończyła się pokonaniem Kartagińczyków na morzu koło Wysp Egackich, chociaż Rzymianie - którzy nie mieli doświadczenia w walkach morskich - parokrotnie tracili i odbudowywali flotę; Kartagińczycy przystali na pokój i zapłacili 3200 talentów srebra kontrybucji, ponadto Rzymianie zyskali Sycylię
II wojna punicka toczyła się w latach 218-201 p.n.e.; aby wynagrodzić sobie poniesione straty, Kartagina podjęła ekspansję na terenie Hiszpanii. Rzymianie - zajęci swoimi problemami - nie interweniowali, zainterweniowali dopiero w obronie sprzymierzonego z nimi miasta Sagunt. Rzym wymusił na Kartaginie układ, który zabraniał im posuwania się na północ poza rzekę Ebro. Niedługo potem naczelne dowództwo Kartaginy objął Hannibal, wychowany w nienawiści do Rzymu. Hannibal zaatakował i zburzył Sagunt, co oznaczało rozpoczęcie wojny z Rzymem; Hannibal przeprawił się z Hiszpanii przez Pireneje, południową Galię i Alpy do Italii; gromi kolejne rzymskie armie, odnosi też miażdżące zwycięstwo pod Kannami w Apulii (2.8.216 r. p.n.e.), zyskuje poparcie Celtów i Italików, ale nie oblega Rzymu, tylko prowadzi przez 5 lat walkę podjazdową w Italii; tymczasem Rzymianie uderzają na Sycylię (212 r. p.n.e.) i zdobywają Syrakuzy, a następnie w latach 209-206 atakują Hiszpanię, chcąc w ten sposób odciąć Hannibala od pomocy z zewnątrz; w 207 r. p.n.e. odpierają posiłki, które prowadzi do Italii brat Hannibala - Kazdrubal; w 204 r. p.n.e. dowódca rzymski - Publiusz Korneliusz Scypion (zwany później Afrykańskim) - przenosi wojnę do Afryki Północnej, zadaje pod Zamą (202 r. p.n.e.) druzgocącą klęskę Hannibalowi, który dopiero co opuścił Italię; Kartagina prosi o pokój; Kartagina traci Hiszpanię, wyspy na Morzu Śródziemnym i flotę wojenną (oprócz 10 okrętów), nie może też prowadzić wojen bez zgody Rzymu i musi wypłacić kontrybucję
III wojna punicka toczyła się w latach 149-146 p.n.e.; Kartagina zdołała odzyskać potęgę handlową; niemal bezbronna Kartagina oskarżona o wypowiedzenie wojny Numidyjczykom z północnej Afryki bez zgody Rzymu odrzuca żądanie zburzenia swego miasta; zostaje zaatakowana i po 3-letnim oblężeniu zdobyta; Kartagina zostaje zburzona, a północna Afryka staje się prowincją Rzymu
I wojna punicka toczyła się w latach 264-241 p.n.e., a za przyczynę wybuchu wojny uznaje się spór o Sycylię; walki prowadzono na morzu i lądzie, a wojna ostatecznie zakończyła się pokonaniem Kartagińczyków na morzu koło Wysp Egackich, chociaż Rzymianie - którzy nie mieli doświadczenia w walkach morskich - parokrotnie tracili i odbudowywali flotę; Kartagińczycy przystali na pokój i zapłacili 3200 talentów srebra kontrybucji, ponadto Rzymianie zyskali Sycylię
II wojna punicka toczyła się w latach 218-201 p.n.e.; aby wynagrodzić sobie poniesione straty, Kartagina podjęła ekspansję na terenie Hiszpanii. Rzymianie - zajęci swoimi problemami - nie interweniowali, zainterweniowali dopiero w obronie sprzymierzonego z nimi miasta Sagunt. Rzym wymusił na Kartaginie układ, który zabraniał im posuwania się na północ poza rzekę Ebro. Niedługo potem naczelne dowództwo Kartaginy objął Hannibal, wychowany w nienawiści do Rzymu. Hannibal zaatakował i zburzył Sagunt, co oznaczało rozpoczęcie wojny z Rzymem; Hannibal przeprawił się z Hiszpanii przez Pireneje, południową Galię i Alpy do Italii; gromi kolejne rzymskie armie, odnosi też miażdżące zwycięstwo pod Kannami w Apulii (2.8.216 r. p.n.e.), zyskuje poparcie Celtów i Italików, ale nie oblega Rzymu, tylko prowadzi przez 5 lat walkę podjazdową w Italii; tymczasem Rzymianie uderzają na Sycylię (212 r. p.n.e.) i zdobywają Syrakuzy, a następnie w latach 209-206 atakują Hiszpanię, chcąc w ten sposób odciąć Hannibala od pomocy z zewnątrz; w 207 r. p.n.e. odpierają posiłki, które prowadzi do Italii brat Hannibala - Kazdrubal; w 204 r. p.n.e. dowódca rzymski - Publiusz Korneliusz Scypion (zwany później Afrykańskim) - przenosi wojnę do Afryki Północnej, zadaje pod Zamą (202 r. p.n.e.) druzgocącą klęskę Hannibalowi, który dopiero co opuścił Italię; Kartagina prosi o pokój; Kartagina traci Hiszpanię, wyspy na Morzu Śródziemnym i flotę wojenną (oprócz 10 okrętów), nie może też prowadzić wojen bez zgody Rzymu i musi wypłacić kontrybucję
III wojna punicka toczyła się w latach 149-146 p.n.e.; Kartagina zdołała odzyskać potęgę handlową; niemal bezbronna Kartagina oskarżona o wypowiedzenie wojny Numidyjczykom z północnej Afryki bez zgody Rzymu odrzuca żądanie zburzenia swego miasta; zostaje zaatakowana i po 3-letnim oblężeniu zdobyta; Kartagina zostaje zburzona, a północna Afryka staje się prowincją Rzymu
Komentarze
Prześlij komentarz