Hans Christian Andersen urodził się 2.04.1805 roku w ubogiej dzielnicy Odense jako syn szewca i niepiśmiennej praczki. Dzięki wytrwałości, a także dostrzeżeniu jego talentu przez króla Fryderyka VI - który odwiedził go w szkole łacińskiej w Slagelse - Andersen otrzymał w 1822 roku królewskie stypendium, dzięki czemu mógł się dalej kształcić. W 1828 roku ukończył uniwersytet w Kopenhadze, a rok później odniósł pierwszy pisarski sukces opowiadaniem romantycznym w stylu utworów niemieckiego pisarza E.T.A. Hoffmana.
Przez długi czas był znany jako dramaturg i powieściopisarz. Pierwsze z jego baśni ukazały się w latach 30. XVIII wieku, zaś kolejne zbiory publikowano w 1843, 1847 i 1852 roku. Niektóre baśnie wyrażały optymizm i wiarę w zwycięstwo dobra i piękna, zaś inne były głęboko pesymistyczne. Być może miał na to wpływ brak szczęścia w miłości. Pisarz nigdy się nie ożenił, chociaż często bywał zakochany.
Jego najsłynniejsze baśnie to: Brzydkie kaczątko - Calineczka - Dzielny ołowiany żołnierz - Dziewczynka z zapałkami - Głupi Jasio - Królowa Śniegu - Księżniczka na ziarnku grochu - Latający kufer - Mała syrenka - Nowe szaty cesarza - Pastereczka i Kominiarczyk - Słowik - Świniopas
Zmarł 4.08.1875 roku koło Kopenhagi.
Komentarze
Prześlij komentarz