Honoré de Balzac urodził się 20.05.1799 roku w Tours. W listopadzie 1814 roku rodzina, w związku z awansem ojca, przeniosła się do Paryża. Ojciec chciał, żeby syn studiował prawo, ale młody Balzac od 20 roku życia całkowicie poświęcił się pisaniu. Zaczął od powieści przygodowo-romantycznych (pisanych pod pseudonimem), po czym z uporem oraz konsekwencją realizował swoje wielkie dzieło, tj. zamiar sportretowania francuskiego społeczeństwa w I połowie XIX wieku. Miał temu służyć - uwaga - 137-tomowy cykl powieści "Komedia ludzka", który powiększał się średnio o 3-4 książki rocznie (te najbardziej znane to: "Eugenia Grandet", "Ojciec Goriot", "Stracone złudzenia", "Blaski i cienie życia kurtyzany"). W sumie napisał 91 utworów, w których występuje prawie 2500 postaci.
Balzac najchętniej pisał nocą, pochłaniając przy tym niezliczone filiżanki kawy. Miłośnik salonów i światowego życia, wydawał pieniądze z wydań swoich kolejnych powieści na stroje, koncerty oraz kosztowne przedmioty. Nie zdobył trwałego majątku, o którym marzył przez całe życie, zaś nieudane interesy wpędzały go tylko w kolejne długi. W zamian za to zyskał - nie tylko we Francji - ogromne grono wielbicielek, które zasypywały go listami. Jeden z nich nadszedł nawet od polskiej arystokratki Eweliny Hańskiej. Po 18 latach korespondencji i spotkań w różnych miejscach Europy doszło w końcu do upragnionego przez Balzaca ślubu. Niestety, był już wtedy schorowany i wręcz wyniszczony szaleńczym tempem nie tylko pracy, ale też i życia. Zmarł kilka miesięcy później, 18.08.1850 roku. W Paryżu.
Komentarze
Prześlij komentarz