197 rocznica śmierci Lorda Byrona

     Lord George Gordon Noel Byron urodził się 22.01.1788 roku w Londynie. Jego ojciec - John - był kapitanem gwardii i nie posiadał tytułu lorda. George był synem z jego drugiego małżeństwa, a rody z których pochodzili rodzice, choć szlachetne, to jednak były zubożałe. 

    Młody George, wcześnie osierocony przez ojca, wychowywał się w Szkocji, w rodzinnym kraju matki. To był smutny okres w jego życiu - poznał, co to ubóstwo, brak opieki rodzinnej oraz doznał upokorzenia z powodu wrodzonej wady stopy. Jego sytuacja poprawiła się, gdy miał 11 lat, wówczas to otrzymał w spadku tytuł lorda i rodowy majątek. Przeniósł się do Anglii. Zamieszkał w Newstead w pobliżu Nottingham.

    W 1801 roku wstąpił do szkoły średniej w Harrow, a potem studiował w Cambridge. Prowadził bujne i rozrywkowe życie, przez co popadł w długi, z których wydobył się dużo później, dzięki pisaniu. 

    W czasie studiów wydał tomik wierszy pt. "Godziny bezczynności". Niestety krytycy byli dla niego bezlitośni. Na ich ataki Byron odpowiedział atakiem - w rok później wydał poemat "Angielscy poeci i szkoccy recenzenci", będący satyrą na współczesną mu literaturę angielską. 

Latem 1809 roku 21-letni Byron opuścił Anglię. Razem ze swym przyjacielem z Cambridge - Jamesem Hobhouse - udał się w trwającą 2 lata podróż z Portugalii i Hiszpanii na Maltę, do Albanii, Grecji i Konstantynopola. Owocami tej wyprawy były drobne utwory okolicznościowe i dwie pierwsze pieśni "Wędrówek Childe Harolda". Po powrocie do Anglii dodał do poematu kilka strof i wydał w 1812 roku.

    Sukces tego ostatniego utworu był tyleż ogromny, co nieoczekiwany. Byron znalazł się w kręgu zainteresowania. Po 1812 roku pisarz zajął się też działalnością w Izbie Lordów. Wprawdzie wygłosił tam kilka przemówień, ale nie przyniosły one żadnych rezultatów. Pisarz przeżył to tym boleśniej, że zawarte w 1815 roku małżeństwo z Anną Izabellą Milbenke rozpadło się wkrótce po urodzeniu córki. A ponieważ opinia publiczna zwróciła się przeciwko poecie, przez to postanowił opuścić Anglię. W tym też okresie powstały takie utwory jak: "Giaur", "Narzeczona z Abydos", "Korsarz", "Oblężenie Koryntu", "Paryzyna".

    Po opuszczeniu Anglii Byron podróżował przez Belgię, Niemcy, Szwajcarię do Italii. W Szwajcarii spotkał Shelley'a, z którym zwiedzał Alpy w okolicach Jeziora Genewskiego. W Italii zamieszkał najpierw w Rawennie, a potem w Wenecji. Tam też powstały poematy - "Więzień Chillonu", "Mazepa", "Wyspa", dramaty - "Manfred", "Kain", "Marino Faliéro", "Dwaj Foskarowie", "Sardanapal", a także "Proroctwo Dantego". 

    Ukoronowaniem jego twórczości był pisany w latach 1818-24, a złożony z 16 pieśni "Don Juan", w którym to przedstawił wszystkie konflikty wstrząsające ówczesną Europą. Niestety Byron nie zdążył go dokończyć. W 1824 roku na wieść o wybuchu powstania Greków przeciwko niewoli tureckiej opuścił Italię i udał się właśnie do Grecji, gdzie zaangażował się w prace organizacyjne w siedzibie sztabu powstańczego w Missolounghi. Zapadł na febrę i zmarł 19.04.1824 roku.