Jeśli piratom udało się zdobyć większą jednostkę, najpierw używano jej do przewiezienia łupów, a następnie sprzedawano, zostawiano na morzu albo po prostu niszczono. I jak galeony były bezużyteczne na płytkich wodach Karaibów, tak trzymasztowe fregaty o wyporności do 360 ton cieszyły się zdecydowanie większym powodzeniem.
- szkuner - szybki okręt posiadający 3 maszty: fokmaszt, grotmaszt i bezanmaszt, na który zakładano żagiel skośny lub gaflowy; większość pirackiej floty Henry'ego Morgana stanowiły właśnie szkunery, a wchodzące w jej skład statki handlowe przypominały małe galeony
- bark - mniejszy statek trzymasztowy; miał niewielkie zanurzenie i mógł unieść na pokładzie 90-osobową załogę; przed XVII wiekiem tym terminem określano każdy niewielki żaglowiec
- galeon - trzy- lub czteromasztowy statek wykorzystywany do celów komercyjnych oraz wojennych; jak przeciętny żaglowiec miał wyporność 400 ton, tak transatlantycki galeon 400-1000 ton i rozwijał prędkość 4-8 węzłów; na jego pokładzie mieściło się 20-76 dział różnego kalibru; zazwyczaj były okropnie zatłoczone wioząc co najmniej setkę żołnierzy pod dowództwem kapitana; z powodu wysokich burt i jeszcze wyższej rufy bardzo często wywracały się na wzburzonych morzach
 |
| galeon |
- holenderska fleuta - statek pochodzący z XVII wieku; ponieważ jego koszt budowy był niewielki, a miał sporą ładowność, przez to stanowił łatwy łup dla piratów; jego wyporność wynosiła zazwyczaj 300 ton, długość 24 m, a do obsługi całego statku starczało ledwie 12 ludzi
- statek handlowy - w XVII i XVIII wieku wszystkie statki służące w celach komercyjnych nazywano statkami handlowymi; typowy statek handlowy miał wyporność 280 ton, 24 m długości i zabierał 20-osobową załogę; statki te potrafiły pokonać trasę z Anglii do Ameryki w zaledwie 4 tygodnie
Komentarze
Prześlij komentarz