Białowieski Park Narodowy

   To najstarszy polski park narodowy. Został utworzony w 1932 roku, a oficjalnie zatwierdzony w 1947. Zajmuje obszar o powierzchni 105 km², stanowiący fragment potężnego kompleksu leśnego Puszczy Białowieskiej. Łącznie obejmuje ona 1460 km² leżących na terenie Polski oraz Białorusi. Jest to największy na Niżu Europejskim obszar leśny, w którym zachowały się naturalne, różnogatunkowe drzewostany. W sumie doliczono się tu 26 gatunków drzew, z czego wiele spośród nich liczy sobie ponad 200 lat, a i są okazy także 400-letnie.

   Najcenniejszym fragmentem parku jest tak zwany rezerwat ścisły, do którego odwiedzający mogą wejść jedynie pod opieką przewodnika. Obszar ten, leżący w widłach rzek Narewki i Hwoźnej, stanowi najbardziej pierwotny las na kontynencie. 
   Na terenie parku rozpoznano ponad 4500 gatunków flory, 44 gatunki ssaków i 250 gatunków ptaków, jednak najbardziej charakterystycznym zwierzęciem tego obszaru jest żubr. 
   W 1976 roku Białowieski Park Narodowy otrzymał status światowego rezerwatu biosfery, a w 1979 został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.