Tikal

     Początki Tikal sięgają roku około 600 p.n.e. Leżący w połowie drogi pomiędzy dwiema rzekami, pozwalał władcom Majów kontrolować tak szlaki handlowe lądowe, jak i rzeczne. I chociaż liczba mieszkańców wzrosła do oszałamiających 50 000, to Majowie byli w stanie ich wszystkich wykarmić, a to dzięki wykorzystaniu terenów uprawnych: sztucznie podwyższane pola i tarasy na zboczach wzgórz znajdowały się w całym regionie. 

    Podobnie jak to miało miejsce w innych miastach Majów, organizacja Tikal opierała się o ranking rodów, a rodziny zajmujące najwyższe pozycje bezustannie walczyły o władzę polityczną i to nie przebierając w środkach. Na czele dominującego rodu stał władca, którego władza pochodziła zarówno z potęgi militarnej, jak i boskiej. 

    Miasto składało się z grup kamiennych budynków połączonych ze sobą brukowanymi drogami zwanymi sac bes. Grupy budowli o charakterze sakralnym oraz mieszkaniowym skupiały się głównie wokół placów na szczycie sztucznie usypanych, bądź też naturalnych wzgórków. W czasach swojej największej świetności politycznej to gigantyczne miasto posiadało około 3000 takich kompleksów.