Pafos, Cypr

     Pafos leży na południowo-zachodnim wybrzeżu Cypru, a zostało założone w XIII wieku p.n.e.

    Według mitu, to właśnie u wybrzeży Cypru wynurzyła się z piany morskiej Afrodyta. Przybytek bogini w Pafos cieszył się sławą w całym starożytnym świecie. 

    Na południowy wschód od miasta, koło wsi Kuklia, znajdują się ruiny osady zamieszkałej najprawdopodobniej od XIII wieku przez Fenicjan. W okresie mykeńskim, czyli w XII wieku p.n.e., powstała świątynia bogini. Pozostałości miejsca kultu mają formę orientalnego sanktuarium dworskiego, zbudowanego z wielkich bloków wapiennych. Pośrodku dziedzińca wznosi się symbolizujący boginię kamień w kształcie stożka. 

    W IV wieku p.n.e. na miejscu dawnego Pafos zbudowano nowe miasto z nową świątynią Afrodyty. Pozostałości licznych budowli, jak grobowce, czy mury obronne, świadczą o znaczeniu miasta jako ośrodka handlowego do czasów rzymskich. 

    Miasto straciło na znaczeniu w IV wieku n.e. Zniszczyło je trzęsienie ziemi, a po odbudowie nie odzyskało już dawnej świetności.

        Pafos wielokrotnie w swojej historii przechodziło z rąk do rąk. Najpierw było Cesarstwo Bizantyjskie, potem Królestwo Cypru, Wenecjanie, Turcy Osmańscy i wreszcie Brytyjczycy - wszyscy oni odcisnęli tutaj swoje piętno. 

    Warto zaznaczyć, że z okresu wczesnochrześcijańskiego i bizantyjskiego pochodzą liczne zachowane katakumby.