Henryk Sienkiewicz urodził się 5.05.1846 roku w Woli Okrzejskiej. Był nie tylko powieściopisarzem, ale także nowelistą, autorem felietonów oraz reportaży, jak również redaktorem pism pozytywistycznych "Niwy" i "Słowa".
Jako korespondent "Gazety Polskiej" wyjechał w 1876 roku do Ameryki Północnej, skąd przez dłuższy czas przesyłał "Listy z podróży do Ameryki". Dwa lata później wrócił do Europy. Zatrzymał się w Londynie, a następnie przez rok przebywał w Paryżu. To właśnie podczas pobytu we Francji poznał nowy prąd w literaturze - naturalizm.
Opieka nad chorą na gruźlicę żoną - Marią Szetkiewicz- sprawiła, że Henryk wielokrotnie odwiedzał europejskie sanatoria. Po jej śmierci w 1885 roku był inicjatorem wielu akcji społecznych, fundatorem stypendium imienia żony dla twórców chorych na gruźlicę oraz sanatorium przeciwgruźliczego dla dzieci w Zakopanem.
W 1893 roku poślubił Marię Wołodkowicz, jednak już miesiąc po ślubie panna młoda rozstała się z Henrykiem. 3 lata później Sienkiewicz uzyskał papieskie potwierdzenie niezaistnienia sakramentu małżeństwa. W 1904 roku po raz trzeci stanął na ślubnym kobiercu. Jego wybranką została Maria Babska - jego cioteczna siostrzenica.
Utwory Sienkiewicza pełne barwnych postaci, efektownych scen batalistycznych, pojedynków oraz miłosnych przygód sprawiły, że już za życia stał się najpoczytniejszym polskim pisarzem. W 1900 roku otrzymał w darze narodowym majątek Oblęgorek w Kieleckiem.
W 1905 roku otrzymał Nagrodę Nobla za całokształt twórczości.
W czasie I wojny światowej organizował w Szwajcarii pomoc dla ofiar wojny w Polsce.
Zmarł 15.11.1916 roku w Vevey, Szwajcaria.
Do jego twórczości zaliczają się: powieści historyczne (Trylogia, na którą składają się Ogniem i Mieczem, Potop oraz Pan Wołodyjowski, Quo vadis, Krzyżacy); powieści współczesne (Bez dogmatu, Rodzina Połanieckich); nowele (Janko Muzykant, Latarnik, Sachem, Szkice węglem, Za chlebem); powieść przygodowa (W pustyni i puszczy).
Komentarze
Prześlij komentarz