Marie-Madeleine Pioche de la Vergne, hrabina de La Fayette, jest lepiej znana jako Madame de La Fayette. Urodzona 18.03.1634 roku w Paryżu, jest francuską pisarką epoki baroku, autorką "Księżnej de Clèves" - pierwszej francuskiej powieści psychologicznej poświęconej romansowi kobiety zamężnej.
Urodziła się w pomniejszej, lecz zamożnej rodzinie szlacheckiej. Jej ojciec związał się z otoczeniem kardynała Richelieu, zaś matka była córką królewskiego lekarza. W wieku 16 lat stała się damą dworu królowej Anny Austriaczki. Dzięki Gilles Ménage, uzyskała wykształcenie. Ten francuski uczony nie tylko nauczył ją włoskiego i łaciny, ale także wprowadził w kręgi intelektualne salonów Madame de Rambouillet i Madeleine de Scudéry.
W 1655 roku poślubiła François Motier, hrabiego de La Fayette - starszego od niej o 18 lat, owdowiałego szlachcica, z którym miała 2 synów. Podróżowała wraz z mężem do Owernii i Burbonii. Bywała także w Paryżu, gdzie obracała się w kręgach dworskich. Prowadziła popularny salon intelektualny, w którym gościła czołowych pisarzy epoki. Do jej grona towarzyskiego zaliczali się m.in. Henrietta Angielska (przyszła księżna d’Orléans, która poprosiła Marię o napisanie jej biografii), Antoine Arnauld oraz czołowi francuscy pisarze epoki: Jean Renaud de Segrais i biskup Pierre Daniel Huet. Nieco wcześniej, bo w okresie Frondy, La Fayette zawarła również przyjaźń z kardynałem de Retz.
Po przeprowadzce do Paryża w 1659 roku opublikowała anonimowo opowiadanie „Księżna de Montpensier”. Związała się też z księciem de la Rochefoucauld, autorem słynnych „Maksym”. „Księżna de Clèves”, opublikowana początkowo anonimowo, odniosła olbrzymi sukces czytelniczy i uważana jest za pierwszą prawdziwą powieść francuską - pierwowzór powieści psychologicznej analizującej romans mężatki, który odnajdziemy później w „Pani Bovary” Flauberta. Autorka, czerpiąc z doświadczeń własnego życia, ukazuje nieszczęśliwe małżeństwo oraz możliwość znalezienia miłości przez kobietę poza nim.
Co ciekawe w 1669 roku został opublikowany pierwszy tom hiszpańsko-mauretańskiego romansu "Zaida, czyli historia hiszpańska", który chociaż był sygnowany nazwiskiem Jeana Renaud de Segrais, to niemal z całkowitą pewnością jest autorstwa właśnie de La Fayette (tom drugi wydano dopiero w 1671).
Śmierć La Rochefoucauld w 1680 oraz męża pisarki w 1683 ograniczyły aktywność życia intelektualno-towarzyskiego La Fayette w latach późniejszych. Jej kolejne 3 utwory: "Księżna de Tende", "Dzieje Henriety Angielskiej" oraz "Pamiętniki z dworu francuskiego" wydano już pośmiertnie.
Zmarła 25.05.1693 roku w Paryżu.
Komentarze
Prześlij komentarz