Harriet Elisabeth Stowe z domu Beecher urodziła się 14.06.1811 roku w stanie Connecticut. Ta amerykańska pisarka i działaczka społeczna jest znana głównie z napisania sentymentalnej powieści "Chata wuja Toma", opisującej czarnoskórych niewolników zamieszkujących amerykańskie Południe.
Pisarka od 1832 roku pracowała jako nauczycielka w Cincinnati. Zamieszczała w lokalnej prasie opowiadania i szkice. Obserwowanie w Kentucky życia niewolników i nastroje abolicjonistyczne w seminarium wywarły na nią znaczny wpływ. W 1850 przeprowadziła się do Maine, gdzie napisała "Chatę wuja Toma", która przyczyniła się do wzrostu idei abolicjonistycznych w Stanach Zjednoczonych oraz pośrednio do wybuchu wojny secesyjnej. Początkowo była ona publikowana od 5.06.1851 w odcinkach w czasopiśmie "National Era", by w następnym roku doczekać się wydania książkowego w Bostonie. W rok po jej wydaniu sprzedano 300 000 egzemplarzy. Ponadto przetłumaczono ją na 25 języków.
Co ciekawe, książka została częściowo zainspirowana wspomnieniową publikacją byłego niewolnika z 1849 roku „The Life of Josiah Henson, Formerly a Slave, Now an Inhabitant of Canada, as Narrated by Himself”. Po sukcesie książki Stowe Henson opublikował ponownie swoje dzieło jako „The Memoirs of Uncle Tom” i podróżował z wykładami po Stanach Zjednoczonych i Europie. Niektóre treści zostały także zaczerpnięte z książki „American Slavery As It Is: Testimony of a Thousand Witnesses” autorstwa Theodore’a Dwighta Welda i sióstr Grimké oraz oparte na wywiadach autorki powieści przeprowadzonych z wieloma osobami, które uniknęły niewolnictwa w czasie, gdy mieszkała ona w Cincinnati, które rzeka Ohio oddzielała od niewolniczego stanu Kentucky.
Według jednej z często przytaczanych opowieści Abraham Lincoln, poznawszy Harriet Beecher Stowe podczas wojny secesyjnej, miał podobno powiedzieć: „Więc to jest ta mała dama, która rozpoczęła tę wielką wojnę”.
Ataki na wiarygodność książki skłoniły Stowe do opublikowania "Klucza do chaty wuja Toma", zawierającego dokumenty i świadectwa przeciw niewolnictwu. Z kolei "Chatę wuja Toma" zaadaptował z powodzeniem na sztukę teatralną George Aiken.
Autorka aż do późnej starości pisała eseje, studia społeczne oraz powieści. Brała też udział w akcji ukrywania zbiegłych niewolników i przerzucania ich na Północ, walczyła również o prawo wyborcze dla kobiet oraz była zaangażowana w walkę z alkoholizmem.
Zmarła 1.07.1896 roku.
Komentarze
Prześlij komentarz