Death Valley - Dolina Śmierci to obszar o powierzchni 85 230 km². Jest to bezmiar gór, kanionów i kotlin, które najlepiej zwiedzać albo wczesną wiosną, albo późną jesienią, gdyż latem jest tu zbyt gorąco. Wyższe temperatury występują jedynie na Saharze. (Najwyższa zanotowana temperatura powietrza wyniosła 56,7°C).
Swoją nazwę zawdzięcza 49. pionierom, którzy w 1849 roku zostali zmuszeni do przekroczenia rozpalonych do czerwoności piasków, by uniknąć gwałtownych burz śnieżnych w pobliskich górach Sierra Nevada.
Przez wieki Szoszoni, zamieszkujący pasmo górskie Panamint, najeżdżali dolinę w chłodniejszych miesiącach, by polować. Zachodni świat zetknął się z nią po raz pierwszy w XIX wieku. Bardzo szybko okazało się, że to bardzo niegościnne miejsce, co tylko potwierdziło się w 1949 roku, kiedy to grupa emigrantów błąkała się po niej tygodniami szukając wyjścia.
Pod koniec XIX wieku i na początku XX, okoliczne góry penetrowali poszukiwacze złota. Wprawdzie znaleziono kilka żył, ale prawdziwym skarbem okazał się boraks - zwany białym złotem i wydobywany do 1928. Słynne zaprzęgi 20 mułów ciągnęły ogromne wyładowane aż po brzegi wozy do oddalonej o 265 km stacji kolejowej w Mojave.
Każda pustynia ożywa w sprzyjających do tego warunkach, a Death Valley wygląda wtedy wyjątkowo malowniczo.
Komentarze
Prześlij komentarz