Abu Simbel, Egipt

  Zabytek w Abu Simbel został odkryty w marcu 1813 roku przez szwajcarskiego podróżnika i orientalistę J.L. Burckhardta, który odnalazł także Petrę w Jordanii. Monument składa się z dwóch wydrążonych w skale świątyń z czasów Ramzesa II - większa z nich była poświęcona bogu słońca Ra-Harachte, zaś mniejsza bogini Hathor.

Burckhardt (podróżujący w przebraniu Araba i podający się za niejakiego Ibrahima ibn Abdullaha), odszukał wejścia do świątyń zasypanych piaskiem. Ponieważ jednak nie mógł się dostać do środka, musiał się zadowolić oglądaniem monumentalnych fasad budowli. Dopiero w październiku 1815 roku angielski obieżyświat i antykwariusz - William John Bankes, któremu towarzyszył Włoch Giovanni Finati - zdołał wejść do mniejszej ze świątyń. Z kolei w sierpniu 1817 roku, po miesiącu prac, Giovanni Battista Belzoni usunął piaskowe zaspy zalegające u wejścia do świątyni i po raz pierwszy znalazł się w jej wnętrzu.

    Wielka świątynia w Abu Simbel ma wyciętą w skale fasadę wysokości około 30 m i szerokości 35 m, z czterema ogromnymi posągami przedstawiającymi siedzącego Ramzesa II. Każdy z nich ma po 21 m. U ich stóp znajdują się mniejsze figury ważniejszych członków rodziny faraona. Ponad wejściem do świątyni, pomiędzy posągami Ramzesa wykonano wizerunek boga Re-Harachte z głową sokoła. 

    Wielką świątynię zaprojektowano w taki sposób, by pierwsze promienie wschodzącego słońca, któremu hołd składały 22 pawiany na górnym fryzie fasady, dwukrotnie w ciągu roku rozświetlały wnętrze budowli, przebiegając przez sale i przedsionki, i wpadając do sanktuarium. Tam iluminowały posągi boskiego władcy oraz słonecznych bóstw - Amona-Re i Re-Herachte, jednakże posąg Ptaha pozostawał w charakterystycznym półmroku.

    Kiedy władze Egiptu pod przewodnictwem prezydenta Nasera postanowiły wznieść Tamę Asuańską i stworzyć tym samym olbrzymi, sztuczny zbiornik wodny, świątynie w Abu Simbel (podobnie jak inne, mniej znane budowle sakralne pomiędzy Asuanem a Abu Simbel) wydawały się skazane na zatopienie. UNESCO podjęła międzynarodową kampanię na rzecz uratowania zabytków. W latach 1964-68 obie świątynie z Abu Simbel zostały rozebrane, a następnie odtworzone, z zachowaniem orientacji astronomicznej) w miejscu oddalonym mniej więcej o 200 m od rzeki i położonym wyżej o 65 m.