Zapora Hoovera

     Zacznijmy od rzeki Kolorado. Ma 2333 km długości, a swój bieg zaczyna w Górach Skalistych, następnie płynie dalej na południowy zachód przez stany Kolorado i Utah oraz przez Wielki Kanion, tworzy granicę między Arizoną i Nevadą, a później między Arizoną i Kalifornią, potem zaś przecina granicę z Meksykiem i wpada do morza w Zatoce Kalifornijskiej. 

    Kolorado od zawsze była nieprzewidywalna. W 1905 roku gwałtownie zmieniła bieg, tworząc morze Salton o powierzchni 111 km² i grożąc zatopieniem całej Imperial Valley w Kalifornii. Chcąc zapanować na rzeką, a jednocześnie uzyskać energię elektryczną, postanowiono zbudować olbrzymią zaporę na rzece wzdłuż granicy Arizony i Nevady. Amerykański Kongres przeznaczył na to pieniądze w roku 1928, a prace rozpoczęto w 1931. A ponieważ w tamtym czasie prezydentem był Herbert Hoover, który z zainteresowaniem przyglądał się całemu przedsięwzięciu, zaporze nadano jego imię. 

    Budowa zakończyła się w 1936 roku, lecz podczas oficjalnego otwarcia prezydent Roosevelt przemianował ją na Zaporę Boulderską i dopiero w 1947 roku Kongres przywrócił jej pierwotną nazwę. 

    Zapora, w tamtym czasie największa, jaką zbudowano, zawiera olbrzymie ilości betonu, bo aż 2,5 mln m³. Aby ją zbudować, trzeba było wydobyć 8,2 mln ton kamieni. Przy podstawie ma 201 m grubości i wznosi się na wysokość 220 m. U góry zapora ma 375 m długości i 14 m grubości. Po jej północnej stronie utworzyło się jezioro Mead - jeden z największych stworzonych przez człowieka zbiorników świata.