Ten jeden z 7 cudów antycznego świata był 30-metrowym posągiem boga Heliosa wzniesionym przez Rodyjczyków po odparciu ataku Antygonidów z Macedonii w 305 roku p.n.e. Pieniądze pochodziły ze sprzedanego uzbrojenia wroga, które pozostawiła wycofująca się armia. Autorem projektu był rodyjski rzeźbiarz Chares z Lindos.
Na marmurowym postumencie zamocowano najpierw stopy i kostki statuy, a następnie konsekwentnie budowano resztę. Na konstrukcji nośnej z kamienia i żelaza umieszczono powłokę z brązu. Gotowy kolos miał 33 m wysokości, a kiedy runął: "tylko niektórzy ludzie mogli objąć ramionami jego kciuk" - jak czytamy słowa Pliniusza.
Budowa tej olbrzymiej konstrukcji trwała 12 lat i zakończyła się w 282 roku p.n.e. Posąg stał przy wejściu do portu, kiedy to w 226 roku p.n.e. runął na skutek potężnego trzęsienia ziemi.
Na wieść o tym fakcie władca Egiptu - Ptolemeusz III - zaofiarował pomoc w jego odbudowaniu, lecz wyrocznia delficka zdecydowała inaczej. W efekcie kolos leżał w gruzach przez prawie tysiąc lat. A kiedy Arabowie najechali Rodos w 654 roku, rozłożyli jego szczątki na części i sprzedali Żydom z Syrii. Podobno do transportu wykorzystano aż 900 wielbłądów.
Komentarze
Prześlij komentarz