Ney Elias (1844 - 1897) był angielskim dyplomatą i zarazem największym badaczem Azji Środkowej, aczkolwiek jest postacią niemal nieznaną i to nawet w rodzimej Anglii. Przydomek "największego podróżnika po Azji" uzyskał po kilku podróżach po Mongolii i Karakorum, jednak jego najważniejszym osiągnięciem była podróż przez Pamir, od Kaszgaru do Badakszanu, którą odbył w 1885 roku. Celem tej wyprawy było zbadanie rejonu Rangkul oraz dolin Gór Szugnańskich i Bartangu i określenie fizycznych granic Chin, Rosji i Afganistanu.
Elias wędrował samotnie przez 17 miesięcy. Przebył 5000 km. Pokonał 40 przełęczy, a następnie powrócił przez Hindukusz do Chitralu i Gilgitu.
Ten jakże doświadczony podróżnik pełnił też funkcje polityczne w Mandalay, Sikkim, Ladakhu i Jarkendzie. Przez pewien czas był także konsulem generalnym w Meszhedzie. I podczas, gdy kolejni podróżnicy tych rejonów - tacy jak np. George Curzon - robili kariery w Imperium Brytyjskim, skromny i hipochondryczny Elias powoli odchodził w cień, a jego polityczne raporty (oznaczane jako "tajne") z wolna pokrywały się kurzem w zarówno pilnie strzeżonych, jak i przepastnych archiwach rządu Indii Brytyjskich.
Jego karierę najlepiej podsumował jego bratanek i biograf: "Niewielu badaczy dokonało tak wiele i mówiło tak mało o tym, czego dokonało".
Komentarze
Prześlij komentarz