Bukanierzy i piraci tak naprawdę bardzo rzadko zakopywali swoje zdobycze. Zdecydowanie częściej dzielili łupy i wydawali wszystko w ciągu kilku dni na hazard, alkohol i kobiety.
Holender Roche Braziliano (znany Anglikom jako Rock The Brasilian) przyznał się podczas tortur - na które skazała go hiszpańska inkwizycja w Campeche - do zakopania skarbu na Isla de Pinos, niedaleko Kuby. Hiszpańscy żołnierze rzeczywiście odnaleźli tam ponad 100 000 sztuk srebra, przez co Braziliano został uwolniony z lochów inkwizycji.
Legenda głosi, że Black Bart zakopał w jaskini na Małych Kajmanach łup, zdobyty podczas ataku na portugalską flotę w pobliżu Bahii. Z kolei pierwsza powieść o zakopanym skarbie narodziła się w głowie Wiliama Wiliamsa. "Dziennik marynarza Penrose'a" został opublikowany w 1815 roku, a sam pomysł przypadł do gustu innemu pisarzowi, który wykorzystał ów motyw w opowiadaniu "Złoty żuk". Pisarzem tym był Edgar Allan Poe, a samo opowiadanie okazało się jego największym finansowym sukcesem.
W 1773 roku w New Providence na Bahamach Edward Seaward znalazł w jaskini kilka worków ze złotymi dublonami. Wartość tego skarbu wyceniono na 700 000 dolarów.
Jeszcze większego odkrycia dokonał na początku XX wieku archeolog Mitchell Hedges. Jako jeden z pierwszych zbadał zatopione ruiny Port Royal na Jamajce. Odnalazł skrzynię wypełnioną po brzegi złotymi dublonami, którą następnie odsprzedał za 6 milionów dolarów.
Holender Roche Braziliano (znany Anglikom jako Rock The Brasilian) przyznał się podczas tortur - na które skazała go hiszpańska inkwizycja w Campeche - do zakopania skarbu na Isla de Pinos, niedaleko Kuby. Hiszpańscy żołnierze rzeczywiście odnaleźli tam ponad 100 000 sztuk srebra, przez co Braziliano został uwolniony z lochów inkwizycji.
Legenda głosi, że Black Bart zakopał w jaskini na Małych Kajmanach łup, zdobyty podczas ataku na portugalską flotę w pobliżu Bahii. Z kolei pierwsza powieść o zakopanym skarbie narodziła się w głowie Wiliama Wiliamsa. "Dziennik marynarza Penrose'a" został opublikowany w 1815 roku, a sam pomysł przypadł do gustu innemu pisarzowi, który wykorzystał ów motyw w opowiadaniu "Złoty żuk". Pisarzem tym był Edgar Allan Poe, a samo opowiadanie okazało się jego największym finansowym sukcesem.
W 1773 roku w New Providence na Bahamach Edward Seaward znalazł w jaskini kilka worków ze złotymi dublonami. Wartość tego skarbu wyceniono na 700 000 dolarów.
Jeszcze większego odkrycia dokonał na początku XX wieku archeolog Mitchell Hedges. Jako jeden z pierwszych zbadał zatopione ruiny Port Royal na Jamajce. Odnalazł skrzynię wypełnioną po brzegi złotymi dublonami, którą następnie odsprzedał za 6 milionów dolarów.
Komentarze
Prześlij komentarz