Wieża Eiffla, Paryż

   Francuski inżynier Gustaw Eiffel i S-ka opracowali w 1884 roku plany 300-metrowej wieży. Były one w przeważającej części dziełem Maurice Koechlina, odpowiedzialnego w firmie Eiffla za badania. 
   W 1886 roku ogłoszono konkurs projektów na wystawę światową w Paryżu w roku 1889 - wielki pokaz postępu przemysłowego. Komitet organizacyjny wyraził życzenie, by uczestnicy konkursu przedstawili plany żelaznej wieży o wysokości 1000 stóp. Przedstawiono ponad 100 projektów. Wygrał Eiffel.

   Podstawę wieży stanowi kwadrat o powierzchni 1,6 ha. Cała budowla waży 10,5 tony, a przy jej budowie podobno zużyto 2,5 mln nitów. Całość złożono z przeszło 18 000 części, z których wiele było prefabrykowanych i produkowanych na podstawie dokładnych rysunków technicznych. 
   Wieża, zbudowana w 26 miesięcy, utrzymała swój status najwyższej budowli świata do roku 1929, kiedy to w Nowym Jorku wzniesiono biurowiec Chryslera. W czasie Wielkiej Wystawy zwiedziły ją 2 miliony ludzi.

   Gustaw Eiffel był poważnym naukowcem. Miał już na swoim koncie budowę kilku mostów kolejowych i słynął ze śmiałych rozwiązań problemów technicznych. Na szczycie swojej wieży zainstalował urządzenia meteorologiczne do badania warunków atmosferycznych na wysokości i porównywania ich z danymi zebranymi na ziemi. Wykorzystywał wieżę także do doświadczeń aerodynamicznych i zbudował u jej podstawy tunel aerodynamiczny. Z wieży nadawano także pionierskie audycje radiowe. Mieściły się tutaj pierwsze francuskie stacje radiowe i telewizyjne.

   A tu coś na temat samego miasta Paryż.