Leżąca na wschód od Trypolisu Leptis Magna została założona około VII wieku p.n.e., u ujścia wadi Lebdy. Swoje powstanie zawdzięcza Fenicjanom. Miasto szybko wyrosło na ważny węzeł handlowy oraz port, z którego wysyłano do Rzymu statki z oliwkami i zbożem.
Zarządzana przez Kartaginę, od I wieku p.n.e. znalazła się w rzymskiej strefie wpływów. Mimo licznych napadów ze strony pustynnych plemion, rozwój miasta przebiegał pomyślnie. Po Rzymianach miastem kolejno władali Wandalowie, Berberowie, Bizantyjczycy i Arabowie. A kiedy ustał handel z Saharą i ujście rzeki wypełnił piasek, osiedle opustoszało.
W 145 roku urodził się tutaj Septymiusz Sewer, który jako cesarz przedsięwziął budowę licznych budynków na olbrzymią skalę. Wzniesiono nowe, cesarskie forum, a zespół portowy powiększono i połączono kolumnadą z dzielnicą łaźni. Zostały one wybudowane w latach 123-127, a następnie powiększone. W pobliżu basenu portowego rozciągało się starożytne centrum.
Komentarze
Prześlij komentarz