Do abordażu!

  Na piracką broń składały się:

• bosaki i topory - bosaków, do których przywiązywano liny, używano w celu przyciągnięcia wrogiego okrętu, a kiedy oba statki znajdowały się dostatecznie blisko siebie, związywano je razem, by dokonać abordażu; topory z jednej strony były zakończone ostrzem, a z drugiej młotkiem; tego pierwszego używano na przykład przy przecinaniu olinowania czy niszczenia masztów, zaś tego drugiego do rozbijania drzwi lub głów przeciwników

• granaty - zwane także granado albo grenado, składały się ze szklanego naczynia wypełnionego kulami, potłuczonym szkłem, odrobiną żelaza oraz prochem; podpalano je i rzucano tuż przed przystąpieniem do abordażu

• muszkiet - czyli jednostrzałowa broń palna używana zazwyczaj do zlikwidowania sternika i dowódcy wrogiego okrętu tuż przed abordażem

• sztylet - używany i do walki, i do jedzenia; proste ostrze miało ułatwić rzucanie i zadawanie pchnięć a nie cięć

• kordelas - rodzaj krótkiego, lekko zagiętego miecza, doskonałego do walk na krótką odległość; rapiery i mieczyki miały długie, cienkie ostrza, które można było wbić między żebra, zaś krótszy i szerszy kordelas służył do odrąbywania kończyn

• różki na proch - różki i pudełka służyły do przechowywania prochu i zabezpieczania go przed wilgocią; robiono je z drewna, skóry albo kości słoniowej; w czasie bitwy to mniej sprawni piraci jak na przykład kucharz, korzystali z rożków, nabijając broń swoich kompanów zaangażowanych w walkę

• drapak - czyli lekka kotwiczka z bardzo ostrymi hakami, którą można było przerzucić na sąsiedni statek w celu dokonania abordażu; zaostrzone haki bardzo trudno było wyciągnąć z drewnianego pokładu, a piraci używali uwiązanych do nich lin, aby przedostać się na wrogi okręt

kordelas