Najstarszą częścią Dubrownika jest Stare Miasto - Stari Grad, figurujące na liście UNESCO. Szczególne wrażenie robią umocnienia obronne, w skład których wchodzi aż 16 baszt.
W swojej bogatej historii Dubrownik był zależny od Cesarstwa Bizantyjskiego, a później także Republiki Weneckiej, Królestwa Węgier, Imperium Ottomańskiego, Królestwa Włoch, Cesarstwa Francuskiego, Królestwa Dalmacji, Cesarstwa Austrii i Królestwa Jugosławii. Po rozpadzie tego ostatniego został częścią Chorwacji.
Początkowo nadmorska część dzielnicy Stari Grad tworzyła wysepka Lave, oddzielona od lądu niewielkim przesmykiem. Na początku VII wieku Słowianie najechali na Bałkany. Osiedlili się na wyspie. Nowi osadnicy w znaczący sposób wpłynęli na sposób rozplanowania, a także wygląd miasta. Naprzeciw wyspy powstała osada Dubrovnik założona przez Słowian.
W swojej bogatej historii Dubrownik był zależny od Cesarstwa Bizantyjskiego, a później także Republiki Weneckiej, Królestwa Węgier, Imperium Ottomańskiego, Królestwa Włoch, Cesarstwa Francuskiego, Królestwa Dalmacji, Cesarstwa Austrii i Królestwa Jugosławii. Po rozpadzie tego ostatniego został częścią Chorwacji.
W średniowieczu Dubrownik stał się jednym z ważniejszych ośrodków handlowych Morza Śródziemnego, podejmując rywalizację z Wenecją. A jako ostoja humanizmu, wywarł wielki wpływ na południowosłowiańską sztukę i literaturę.
Wchodząc do Starego Miasta przez główną bramę Pile nie da się nie zauważyć dwóch twierdz: Minceta - od północy i Bokar - od południa.
Dubrownik został zrujnowany w czasie wielkiego trzęsienia ziemi w 1667 roku. Odbudowany, odzyskał swój dawny splendor. Można tu zobaczyć średniowieczne pałace, romańskie oraz gotyckie kościoły, klasztory i fontanny. Są też liczne barokowe rezydencje oraz katedra ze skarbcem.
Komentarze
Prześlij komentarz