Islandia

     Islandia leży tuż pod kołem podbiegunowym w północnej części Oceanu Atlantyckiego, między Grenlandią i Szkocją. Jej powierzchnia wynosi 102 797 km², a około 12% zajmują lodowce. Wnętrze wyspy jest niemal niezamieszkała, zwłaszcza zimą. 

    Stolicą jest Reykjavik, stolica zdecydowanie inna niż wszystkie. Dlaczego? Chociażby dlatego, że prawie nie ma budynków z cegły. Dachy domów pokrywa głównie stalowa blacha falista i zawsze skądś unosi się para. I trudno się temu dziwić. Islandia jest wyspą wulkaniczną, pozbawioną naturalnych materiałów budowalnych.

    Dowody aktywności wulkanicznej wyspy są wszędzie. To nie tylko czynne wulkany, ale także wygasłe kratery, z których liczne kryją okazałe jeziora i rozległe obszary gorących źródeł. A różnorodność tych źródeł może przyprawić o zawrót głowy: od siarczanych rozlewisk gotującego się błota, po kryształowo czyste, turkusowo-błękitne źródła krzemionkowe i oczywiście gejzery. 

    Bogata roślinność występuje jedynie na południowej równinie nadbrzeżnej, gdzie też znajduje się większość gospodarstw rolnych. Jedynymi drzewami są niskopienne brzozy i wierzby arktyczne, osiągające wysokość około 20 cm.

    Najwyższym wzniesieniem jest Hvannadals-hnúkur (2119 m) na Öræfajökull w południowej części kraju.