To miasto leżące w północno-zachodniej Kambodży słynie przede wszystkim z tego, że w jego pobliżu znajdują się ruiny dawnej stolicy Imperium Khmerskiego - Angkoru. Jest więc to idealna baza noclegowo-wypoczynkowa, tym bardziej, że odległość do kompleksu wynosi ledwie 4 km.
Kultura Khmerów rozwinęła się pod silnym wpływem hinduskich kupców, którzy podróżowali do Azji Południowo-Wschodniej w pierwszej połowie I tysiąclecia n.e. W pełni rozkwitła jednak dopiero wtedy, kiedy Khmerowie wyzwolili się spod panowania państwa określanego przez Chińczyków mianem Funan.
Król Dżajawarman II wstąpił na tron w 802 roku. Umocnił potężne państwo, a także ogłosił się pośrednikiem między niebem a ziemią. Jako człowiek żył w pałacu, jako bóg - czczony pod postacią statuy w świątyni. Ci władcy Khmerów, którzy wyznawali hinduizm, kazali okazywać sobie cześć w wizerunku lingi, zaś buddyści przedstawiani byli w postaci bodhisattwy. Idealnym tego przykładem jest świątynia Bajon w Angkor Thom. Król Dżajawarman VII spogląda tam z 54 wież, zwracając swe 4 monumentalne oblicza na 4 strony świata.
Ponieważ świątynia po śmierci króla-boga stawała się grobowcem władcy, każdy król musiał zbudować sobie nowe sanktuarium. Dlatego też roi się ich wokół stolicy.
Angkor Wat to świątynia Surjawarmana II, który w latach 1113-1150 wyniósł kulturę Khmerów na wyżyny. Jego mauzoleum to ukształtowane w kamieniu świadectwo głębokiej religijności i niezwykłych talentów ówczesnych Khmerów.
W 1431 roku kompleks zdobyli Tajowie i mocno go zniszczyli. Europejczycy po raz pierwszy zobaczyli Angkor w XVI wieku, jednak prawdziwa sława przyszła tuż po tym, jak w latach 60. XIX wieku pojawiły się we francuskiej prasie publikacje na temat tego kompleksu.
Angkor Wat to świątynia Surjawarmana II, który w latach 1113-1150 wyniósł kulturę Khmerów na wyżyny. Jego mauzoleum to ukształtowane w kamieniu świadectwo głębokiej religijności i niezwykłych talentów ówczesnych Khmerów.
Komentarze
Prześlij komentarz